Elementy poddawane są procesowi kruszenia, a następnie wypalania, a następnie topienia metodą łuku elektrycznego.
Gotowy roztwór w momencie ekstrakcji jest stały, a następnie jest kruszony i sortowany.
Minimalny próg temperatury tworzenia węglika wapnia wynosi 1619 stopni. Zazwyczaj proces produkcyjny odbywa się w temperaturze 1900-1950 stopni. Proces zwiększania temperatury doprowadzi do rozkładu węglika wapnia na metal i węgiel.
Proces powstawania węglika wapnia można odtworzyć za pomocą małego elektrycznego pieca łukowego i źródła prądu.
Urządzenie składa się z tygla grafitowego lub elektrody węglowej, którą modyfikuje się poprzez utworzenie zagłębienia przed dodaniem wapna palonego i koksu, które odmierza się w równych proporcjach w oparciu o ich masę. Wiadomo, że węgiel skutecznie przewodzi prąd w mieszance, dlatego proces ten trwa około pół godziny, aż do wypalenia łuku. Następnie mieszaninę pozostawia się do ostygnięcia, w wyniku czego powstaje stop. Jeśli eksperyment się powiódł, stop ten powinien zawierać małe kawałki węglika. Aby to sprawdzić, powstałą masę umieszcza się w wodzie, a powstałe pęcherzyki gazu zbiera się w odwróconej probówce wypełnionej wodą.
Można zidentyfikować wiele czynników wpływających na szybkość tworzenia i cechy jakościowe produktu końcowego, w tym wielkość, gęstość i obecność zanieczyszczeń w surowcu. Należy także wziąć pod uwagę parametry fizyczne-techniczne pieca i zgodność z etapami procesu technologicznego. Pomimo modernizacji procesów produkcyjnych, produkcja węglika wapnia pozostaje pracochłonna, wymagająca dużych powierzchni i inwestycji finansowych.